เหมือนเวลาไม่เคยเปลี่ยน

นักเขียนหนุ่มและนักอ่านสาวพบปะต้องชะตากันในมัณฑะเลย์ และนัดหมายข้ามปีว่าจะท่องพม่าด้วยกันอีกครั้ง  แต่ครั้นใกล้ถึงวันนัดเข้ามา นักเขียนหนุ่มพบว่าตัวเองเป็นเก๊าท์เท้าบวมจนเดินไม่ได้

     นักอ่านสาวเล่า หมอตรวจพบก้อนเนื้อไม่พึงประสงค์ตรงเต้านมเธอทั้งสองข้าง

     ทว่า.. นักเดินทางผู้ป่วยไข้ทั้งคู่มาตามนัด!

     ใช่จะไม่ประมาณตน แต่เพราะอยากเป็นประจักษ์พยานต่อการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในดินแดนที่กาลเวลาคล้ายหลงลืมโคจร  ทั้ง2เถลไถลท่องไปไม่มีแบบแผน ทั้งแสนจะซอกซอนและช่างแชเชือน  ต้องสะเทือนกายหลายตอน สะเทือนใจหลายตั้ง ได้หัวเราะมากครั้ง อิ่มอร่อยมากมื้อ ฯลฯ

     แต่อะไรล่ะ ที่ดูเหมือนทำให้ความว้าวุ่นกังวลของทั้งสองสะดุดหยุดลง  และกระแสความสุขความรื่นรมย์บ่าไหลเข้ามาแทนตลอดเส้นทาง